හිතුනා නිසා ලිව්වා

මේ ටිකේම ලියන ලියන පෝස්ට් එක මග නතර කරා..අනේ මන්දා මොන හෙනයක් වැදිලද කියලා... සෙත් කවි කිව්වත් වැඩක් නෑ පෝස්ට් ලියවෙන්නෙම නෑ..සැක්.. සාදිරිසුත් අද අහනවා එයාට ලියන්න පෝස්ට් එකක් කියන්නලු..එයාට කිව්ව ඒවා වැඩක් වුනෙත් නෑ..හයියූ..මට මේ පරණ සිද්දි වගයක් මතක් වෙලා දැන් ලියනවා..දන්නෙ නෑ..ලියාගන්න පුළුවන්වෙයිද කියලවත්..කම්මැලිනෙ අනේ..

මම.. :D වැඩි විස්තර නම් කීයටවත් නොකියමි..ශම්මි කියලා කියන්නෙ කවුද?කින්ද මන්ද කියන එක මම කාටවත් කියන්නෙ නෑ..අනේ මන්දා..මං චූටි කාලෙ ඉදලම මම ඔලුවෙ තියාගෙන වැඩ කරන දෙයක් තමයි තමන්ගෙ පරිස්සම තමන් සතුයි කියන එක..මට ඉන්නෙ අම්මයි තාත්තයි විතරයි..සහෝදර සහෝදරියෝ නැත.. එකා යකා බව ඇත්ත..මම පිළිගන්නවා..හැබැයි හොදට මතක තියාගන්න තනියම ඉන්න කෙනා තමයි බැදීම්වල වටිනාකම වැඩිපුරම දන්නෙ..ඒත් අනිත් මිනිස්සු බ්රේක් නැතුව අනන් මනන් කියන්නෙත් එහෙම අයට..ඔයා කොහොමද දන්නෙ මගේ අක්කා මට කොච්චර වටිනවද කියලා..ඔන්න ඔය වගේ (ගොං)කතා කියන අයත් ඉන්නවා..මතක තියාගන්න බැදීම් නැති කෙනා ආදරෙයි ඒ බැදීම් වලට,එයාට දැනෙනවා තව මනුස්සයෙක්ව,අමුතුවෙන් තේරුම් කරන්න වුවමනාවක් නෑ..බැදීම්වලට වැඩිම වටිනාකමක් දෙන්නෙ බැදීම් අඩුවෙනි තියන කෙනා.. 

මට තරහා යනවා..හප්පේ..ඒ වෙලාවට නම්.. දන්නෝ දනිති.(වෙලාවට දන්න කස්ටිය බ්ලොග් එක බලන්නෙ නෑ) තරහව පාලනය කිරීම නම් අන්තිම නරකයි..ඒක බෑ.. තරහා යනවා..කෑ ගහනවා..එතනින් ඉවරයි..ආයේ මතකත් නෑ ඒක..හැබැයි තරහා යනවට වැඩිය ඉක්මනට අඩනවා..සැක් බලන්න කැතයි..මම අඩද්දි මගේ වටේ ඉන්න මිනිස්සු හේතුව නොදැනම අඩනවා..මොකද ශම්මියා අඩන්න ගියාම කෙලින්ම අවුරුදු 4ට යනවා..කෑ..............ගහලා..කියව කියව අඩන්නෙ..

මගේ තරා මූණ

මේ නංගා ෂෝයි මට වඩා නම්...

මම කවදාවත් කාටවත් එක එක විදියට සලකන්නෙ නෑ..හැමෝටම එකයි..කොබළ 7 ඉදන් - පාර අයිනෙ ගෙවල් වලට වෙනකම්ම ශම්මිට යාළුවො ඉන්නවා..ඒ හැමෝටම මම එක විදියය්.. හැබැයි එකම දේ ශම්මිට එයාලා බලන්න යන්න බෑ..කොටින්ම ගෙදරින් එළියට බැසීම සපුරා තහනම්..අවසර ගත යුතුයි(හේතුව එකම දරුවා වීම සහ තාත්තා ව්‍යාපාරිකයෙක් වීම) ..ඒක නම් එපා වෙනවා..ඉස්සෙල්ලා COට(අම්මා) කියලා පස්සෙ Generalගෙන්(තාත්තා) අවසර ගන්න... (හිරු අක්කට නම් බෑ කිව්වෙ උණ නිසා).. හැබැයි...ඕනම කෙනෙක්ට මාව බලන්න එන්න පුළුවන්.. කිසිම අවසරයකින් තොරව..පෙර දැනුම් දීමක් කර යුතුයි(අම්මා උයනවා එන අයට,එව්වට මට කරන්න දෙයක් නෑ,එපා කිව්වොත් මාව හට්ටියට දායි)

               මට මේක තමයි මතක් වුනේ..මගේ යාළුවො කීප දෙනෙක් ඉන්නවා..එයාලා එක එක අයට එක එක විදිය.කොටින්ම අර ස්ටේටස් තියෙන්නෙ(ෆේස්බුක් නෙවෙයි අනේ) ෆැමිලි එව්වා.. ඒ සමහර අය,එතකොට තව සමහරු මූනිච්චාවට...එකට ඉන්නකම් විතරයි..තව කස්ටියක් ඉන්නවා වැඩක් කරගන්න,උදව්වක් කරගන්න ඕන වුනාම අවාරෙට පේපර්ස් බලන ආචාර්යවරු වගේ ‘ පැංචෝ ‘ කියලා පටන් අරන් තමයි මැසේජ් එක එවන්නෙ..වැඩේ කරගත්තම රිප්ලයි එක එන්නෙ ‘ k. ‘ හිනත් යනවා..කළකිරෙනවා මිනිස්සු ගැන..අනේ කමක් නෑ මට මුකෝ නේ.. ගෑල්ලමයි තමයි මට යාළුවො ඉන්නෙ .. පිරිමි ළමයි නම් නෑ.. ක්ලාස් එකේ අයියලා ටික විතරයි..මගේ පිරිමි යාළුවො දෙන්නා මගේ තාත්තයි මගේ සාදිරිසුයි... සැක්...දෙන්නම එකයි.. ඉතින් ඔය ගෑල්ලමයි ගැන තමයි මේ කිව්වෙ.. ( තව දෙයක් කාට වුනත් මම කියන්න තියන දේ කියනවා..,නැත්තන් බලයි මේ මොකෝ අනන් මනන් කියන්නෙ කියලා)  පිරිමි ළමයි ඉන්නවා.. කාලෙකින් දැකලා ටිකක් ලස්සන වෙලා නම් එහේම(මම) මරණ පරීක්ෂණ කොරනවා වගේ හෙන.........ප්‍රශ්ණ ගොඩක් අහලා අන්තිමට අහනවා බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් ඉන්නවද? :පී ඔව් කිව්වම එදත් එදායින් ආයේ කතා නෑ...හිකිස්.. මම ඉන් අ රිලේෂන්ෂිප් තමයි.. ඉතින්..යාළුකමට එව්වා මොකෝ.. මිනිස්සුන්ගෙ රූපෙ දිහා බලලා එයාලව තීරණය කරන අය ගැන නම් මගේ කොහොමටත් පැහැදීමක් නෑ..

                        අද තරියාගේ කෙරුවාව ලියන අය්යණ්ඩියගේ පෝස්ට් එකෙත් එහෙම කතාවක් තිබ්බා(හමෝම කියවන්න ඕන පෝස්ට් එකක්).. ඇත්තනෙ ඉතින්..ඇයි එක එක අයට එක එක විදියට සලකන්නෙ.. ඒකේ නම් ආගම්, ජාති ගැන කියලා තිබ්බා..මම නම් කියන්නෙ සමස්ථ මනුස්ස වර්ගයා ගැනම..මං කිව්වනේ මගේ යාළුවො කීප දෙනෙක් මතක් වෙලා තමයි කියන්න ඕන කියලා හිතුනේ..මම නම් පෞද්ගලිකවම එහෙම අයව reject කොරනවා..ශම්මිට ඔය වගේ වැඩ අල්ලන්නෙ නෑ.. මගේ අම්මා තාත්තා කවුරු වුනත්.. මම කවුරු උනත් වැඩක් නෑ මනුස්සකම් දන්නෙ නැත්තන්.. අප කරන කියන දේවල් වලින් කී දෙනෙක්ගෙ හිත් රිදෙන්න පුළුවන්ද කියන එක බලන්න ඕන..මිනිස්සු හම්බකරන්න..

බැංකුවට ගිනි තිබ්බොත් සල්ලි නෑ..

හොරු ගත්තොත් දේපළ නෑ..

ඇසිඩ් ගැහොවොත් ලස්සන නෑ..         

  

මෙයා මම පොඩි කාලෙ වගේ..ඇත්තටම..

                හැබැයි පින් කරොත්??? හිතේ සැනසීම තියෙයි හැමදාම..අවසානයක් විදියට ඒකයි කාටත් වැදගත්...මම නම් ඕන්න කිව්වා සාදිරිස් මට හැමදාම කියනවා හීන බලන්න එපා, හිත රිදෙයි.. ඉතින් ඇයි?? හෙට දවස එන්නත් පුළුවන් නොඑන්නත් පුළුවන්...අස්ථීර හෙටක් වෙනුවෙන්.. ඇයි ලස්සන අද දවස නැති කරගන්නෙ.. පිස්සුවක් ඇතෑ..නෙහ්??..හීන බලන්න..ඒත් දෙයක් කරද්දි හිතන්න මම දැන් මැරෙන්න පූළුවන් කියලා.. සතුටින් මැරෙන්න ,හිනා වෙලා මැරෙන්න..අන්තිම මොහොතේ හරිම ආදරණීය හැගීමකින් හිත පුරවන් සැනසීමෙන් ඇස් දෙක පියාගන්න පුළුවන් විදියට වැඩ කරන්න හැමවෙලේම..ජීවිතේ ලස්සනයි...අපි බලන විදියයි වැදගත්..මිනිස්සු අකාලේ මැරෙද්දි අපි තාමත් හුස්ම ගන්නවනේ..ඒකම මදිද කියලා අපිට හිතන්න බැරි ඇයි??... හෘද සාක්ෂිය ගැන නම් මම දන්නෙ නෑ..ඒත් තමන්ගෙ හිතට එකගව වැඩ කරන්න..තව මනුස්සයෙක් රිද්දවන්න එපා..එහෙම කරලා සැනසීමෙන් ඉන්නත් බෑ.. 

      අනේ පින් සිද්ද වෙයි..පෝස්ට් එක තේරෙන්නෙ නෑ කියන්න එපා ඈ..එකම අවුල කතන්දර දෙක තුනක් එක පෝස්ට් එකේ දාලා..ක්මෙන්ට් නොකර යන්න නම් එපා..මං බෙල්ලෙ සබන් කැටයක් බැදගෙන පයිනවා වතුර බේසමකට :’(