නොසන්සුන් හිත

නොසන්සුන් වූ හිතත් එක්කලා පොරබදින්න වෙර දරනවා.....
කාටවත් නොතේරෙන මගේ හැගුම් මාත් එක්කම හඩා වැටෙනවා....

ඈත් වෙන්නට නම් හදන්නට එපා..
මියදෙයි මමත් හිතත් එක්කම..
ඇස් වහක් කට වහක් වැදිලාද මන්දා...
ලස්සනට තිබුණු අපේ කූඩුවට..
ලෝකේ කොයි කෙළවරට ගියත්...
පතන්නේ නුඹවමයි හදවතින්ම..
වටහා දෙන්නට නම් බෑ වචනයෙන්...
ආදරේ කොතරම්ද යන්න...
තේරුම් ගත යුතුයි නුඹම...
මගේ මුළු ලෝකයම දැන් නුඹ වී ඇති බව...
ගරා වැටුණු මේ හිත යළි..
පිළි සකර කර එකලස් කෙරුවේ නුඹ..
හිතන්න බෑ හීනෙන්වත්...
ඈත්වීමක් තියා..දිනයක විරාමයක්වත් ගැන...
හිස් බවයි දැනෙන්නේ..මුළු හිතම වසාගෙන...
ඇසිපියවත් නොගසා බලා සිටින්නේ...
නුඹ එනතුරු...
සුපුරුදු ලෙසම...